Zalecenia dotyczące odmiany nazwisk polskich i obcych (Źródło: Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, pod red. A. Markowskiego, 2002.):
Liczba mnoga:
- Najczęstszym błędem w odmianie nazwisk jest brak odmiany
- na zaproszeniach odmieniamy w zasadzie wszystkie nazwiska, np.:
- Brzozowski – Brzozowskich
- Cebula – Cebulów
- Spychała – Spychałów
- Pośpiech – Pośpiechów, itd
- Jeśli tylko jest możliwe przyporządkowanie nazwiska jakiemuś wzorcowi odmiany, należy je odmieniać
- W przypadku podwójnego nazwiska odmieniamy oba jego człony
- Istnieją nazwiska, które w Bierniku liczby mnogiej mogą przyjmować dwie formy. Niektóre źródła podają, że tylko jedna z nich jest poprawna, inne uznają obie. Do tej grupy należy nazwisko Cukier, które w B. l.mn. przyjmuje formy Cukierów lub Cukrów.
- na zaproszeniach odmieniamy w zasadzie wszystkie nazwiska, np.:
Nazwiska żeńskie:
- Odmieniają się tylko nazwiska kobiet zakończone na -a
- Nazwiska o zakończeniu -owa, -ewa odmieniają się tak jak przymiotniki
- Natomiast pozostałe nazwiska żeńskie zakończone na -a odmieniają się tak jak rzeczowniki pospolite o podobnym zakończeniu
Nazwiska męskie:
- Nazwiska na -er, podobnie jak rzeczowniki pospolite (szwagier, kelner), odmieniają się z zachowaniem -e ruchomego, lub rzadziej -nie, np:
- Romer – Jana Romera/Państwa Romerów
- Mahler – Jana Mahlera/ Państwa Mahlerów
- ale: Szuster – Jana Szustra/ Państwa Szustrów.
- O sposobie odmiany decydują różne czynniki, przede wszystkim stopień utrwalenia nazwiska w języku polskim, zwyczaj językowy.